مادر فداي زمزمه ي عاشقانه ات

جان سوخت از براي غم بي کرانه ات

 

در حسرت نواي خوشت مانده ام هنوز

خاموش گشته اي ز چه رو از ترانه ات

اي بلبلي که زخم ز پاييز خورده اي

آتش گرفته است چرا آشيانه ات؟!

 

رفتي و غم به خانه ي ما پرسه مي زند

مادر بيا شبي نظري کن به خانه ات

 

رفتي و داغ تو به دلم ماندگار ماند

رفت از دلم قرار و دلم بي قرار ماند

 

رفتي و غرق آتشم و سوختن هنوز

چون شمع آتش است  سراپاي من هنوز

 

پروانه هاي سوخته دل را نظاره کن

آيينه ي غمند حسين و حسن هنوز

 

اي آشناي غربت و مظلومي علي

رفتي و اوست بي تو غريب وطن هنوز

 

رفتي و خاطرات تو در خانه باقي است

ياد تو هست پرتو اين انجمن هنوز

 

بس ناشنيده است که ناگفته مانده است

بس آتش نهفته که بنهفته مانده است

 

سيد مهدي حسيني