ای عــــــــــــمو قاسم جانباز منم       بعد اکبر به تـــــو همراز منم
جان من در تب و تاب است عمو      حنجرم تشنـــــۀ آب است عمو
لبم از سوز عــــــــطش خشکیده      جگرم غـــــــرقِ بخون گردیده
منکـــــــــه در سوختن و ساختنم       تشنــــــــه ام تشنه جان باختَنم
ای عمو بــــــــــاز مَدار از راهم           اذان میدان ز حضورت خواهم
آمدم تا که ترا یـــــــــــــارم شَوَم       پـــــــای تا سر همه ایثار شَوم
جــــــــــــان من باد فدای تو عمو     هستی ام هست بـــرای تو عمو
منکـــــــــه سر مست تولای توام      ای عمو خاک کف پـــای توام
تو که از ظلــــــــم عدو مغمومی      تـــــــــو که مثل پدرم مظلومی
شـــــور عشق تو بوَد در سر من      سپر تیـــــــــــر غمت پیکر من
گر شـــــــکوفا شده در این چمنم      گلی از گلشـــــن بــــــاغ حسنم
آبی از جـــــــــــام بقا می خواهم      در ره عشق تـــــــو سیرابم کن
چـــون حسین این همه شور از او دید     بهــــــــر ایثار سُرور از او دید
گفت: زیبا گل بـــــــــــــاغ حَسنم      بــــــــــرو ای لالۀ سرخ چَمنم
لــــــــــطف معبود نگهدار تو باد     قـــــــاسمم دست خدا یار تو باد