غنچه ي پر پر ِ من، لاله يِ من، ياسمنم
ذره اي مثل تنت تاب نمانده به تنم
من هم اندازه يِ تو تشنه ام اما چه كنم؟
من هم اندازه ي تو خشك شده اين دهنم
دستِ من نيست اگر سينه ي من بي شير است
اينقدر چنگ نزن پاره شده پيرُهنم
پدرت كاش نبيند كه خجالت بكشد
جاي ناخن زدنت مانده به روي بدنم
بغل ِ عمه بمان من برَوَم پشتِ خيام
شايد آب آمد اگر چاه برايت بكَنم
گرچه من تازه عروسم، عطشت پيرم كرد
به خيال همه ي اهل حرم پير ِ زنم
نشد آخر كه تورا خوش قد و بالات كنم
نشد آخر كه خودم شانه به مويت بزنم
گرچه تو تشنه اي و در صَدَدِ سوختني
گرچه من تشنه ام و در صَدَدِ سوختنم
لبِ خشكيده يِ من با لبِ خشكيده يِ تو
به فدايِ لبِ عطشانِ شهِ بي كفنم