سلام ما به تو ای هاجر چهار ذبیح
درود ما به تو ای مریم چهار مسیح
سپهر نورفروز سـه اختر و یک ماه
عجب نه خوانم اگر مادرت به ثارالله
سلام بـر تو و ابناء و شوهرت مادر!
بـه عطر دامـن عبـاس‌پرورت مادر!
ادب بـه قـامت زهـرایی‌ات قیام کند
وفا بـه غیـرت عباس تو سلام کند
سلام زینب کبـرا و حضرت سجّاد
به خون پاک بنین تو پاک مادر باد
اگر چه با همه گفتی کنیز زهرایی
به چشم آل محمّـد عزیز زهرایی
تو بعد فاطمه در بیت وحی فاطمه‌ای
تـو آسمـان ادب را همیشـه قائمه‌ای
به نفس پاک محمّد تو همدمـی مادر!
مسیح عشق و ادب را تو مریمی مادر!
بهشت شیفتــۀ چــار لالۀ یــاست
کلید باب‌حوائج به دست عبّـاست
مــزار تــوست کنـار مزار چار امـام
که چار ماهِ تمامت به خون نشست تمام
سـر ارادت ایـن هفت اب به خاکت باد
چهــار ام بــه فــدای بنین پاکـت باد
مگر به گوش پیام خـدا ز غیب شنفـت
که مادر اسم تو را از نخست فاطمه گفت
هـزار قافلـه دل پـای‌بسـت فـرزندت
نشـان بوسـۀ مـولا بـه دست فرزندت
تو جـان پاکـی و عبّـاس، پارۀ تن تو
ستـاره ریختـه زهـرا به مـاه دامن تو
حسین را که بسی داشت در کنار شهید
به جز تو نیست کسی مادر چهار شهید
به چار ماه خود اشکی نریختی ز دو عین
گریستی به حسین و گریستی به حسین
اگـر تـو نـام نبـردی ز شاخـۀ یاست
گریست دیدۀ زهـرا بـرای عبّـاستa
الا تمام وجودت پر از نوای حسین
به گریـه نایبۀ الزینبی بـرای حسین
روایـتِ عطشِ کربلاست در اشکت
سلامِ گریـه‌کنان حسین، بـر اشکت
سرود زخم گلوی حسین، ورد لبت
خلوص زینب و عبّاس در نماز شبت
شبی که چشم حسین اوفتاد بر پسرت
فشاند نور ز خورشیدِ چهره بر قمرت
نگـاه نافـذش اظهـار کـرد بی‌پرده
که بهـر شیرخـدا شیرِ شیـر آورده
هر آنکه روی ورا دید، این ندا سر داد
دوباره حضرت زهرا حسین دیگر زاد
تو مـادر شهـدا، همـسر علـی هستی
هزار حیف، غریبانه چشم خود بستی
خزان رسید چو بر برگ لالۀ یاست
نبود، جعفر و عثمان و عون و عباست؟
سپهر و مهر و مه و کوکبت کجا بودند؟
علی، حسین، حسن، زینبت کجا بودند؟
هماره ریخت به رخ از دو دیده، یاقوتت
اگـر بـه دوش غریبانــه رفـت تابوتت
دگر به پیکرت آثار تازیانه نبود
دگر مراسم تشییع تو شبانه نبود
تو داغدار شهید کنار علقمـه‌ای
همیشه فاطمه بودی همیشه فاطمه‌ای
نگه به خاطر ذریۀ بتولم کن
مرا که «میثم» آلوده‌ام، قبولم کن
 شاعر : غلامرضا سازگار