هر چند خانه از همه خانه ها سر است
این آشیانه مسلخ سرخ کبوتر است
 از انتشارعطر تو در پر کشیدنت
این آشیانه تا به قیامت معطر است
هر قدر خواستم که صبوری کنم, نشد
مادر! عجیب ماتم تو گریه آور است
از لحظه ای که ابر شدی بین کوچه ها
باران گرفته صورت دیوارها تر است
بعد از تو هر چه لاله دراین دشت  داغدار
بعد از تو هر چه یاس دراین باغ پرپراست