حالا که فصل میوۀ باغات چشم توست
چشم حقیر هم به عنایات چشم توست
تا سیب های سرخ بیفتند از درخت
یک یک در این سبد به اشارات چشم توست
هر برگِ شاخه « دست قنوتی است پیش رو»
گوید زمان زمان مناجات چشم توست
ای آسمان دوباره گلو صاف کن، زمین
اینجا در انتظار بیانات چشم توست
از اشک دیدگان تو این باغ خورده آب
این حرف مستند به روایات چشم توست
هفت آسمان ستاره و خورشید کُلّهم
یک نقطه پیش ارض و سماوات چشم توست
امشب اگر نگاه تو اینجا نباردم
معلوم می شود که مجازات چشم توس