از غم فرقت زهرا دل حیدر سوزد
یا که در نه فلک از خیل ملک، پر سوزد
اهرمن آتش کین زد به در خانه وحی
که هنوز عالمی از آتش آن در، سوزد
از ستم سوخت در خانه زهرای بتول
که از آن شعله کین، قلب پیمبر سوزد
از فشار در و دیوار شکست آینه ای
که دل اهل ولا تا صف محشر، سوزد
خواست تا باغ فدک را بستاند ز عدو
چه بگویم که چه شد خامه و دفتر سوزد
کرد پنهان ز علی پیرهن خونین را
که از آن واقعه جان و دل حیدر سوزد
شرح خونابه پهلو، نتوان کرد بیان
دل از آن قصه ی پر غصه، مکرر سوزد
رفت از دست علی فاطمه کز سوز غمش
روز و شب جان و دل حیدر صفدر سوزد
غسل داد و کفنش کرد علی، در دل شب
که هنوز از محنش کاه چو اختر، سوزد
از دل سوخته آهی کشد «آهی» زیرا
عالمی از غم صدیقه ی اطهر سوزد
شاعر:علی آهی