درد نهفته در دل من بی شماره است

با سینه شکسته مکش آه فاطمه

کز سوز سینه ات جگرم  پر شراره است

یک گوشه چشم واکن و بنگر که زینبت

در پیش تو نشسته و گرم نظاره است

با من بگو تو ای گل آزار دیده ام

از چه به هر دو گوش تو یک گوشواره است

زهرا مگر چگونه عدو سیلیت زده

کز ضرب آن لاله گوش تو پاره است

شد کشته از فشار در و صد هزار حیف

در خانه جای خالی یک شیرخواره است

بیچاره گشتم و زخدا رفتنم بخواه

زیرا که مرگ بهر علی راه چاره است

شاعر: حسن جواهری