من رضایم

می‌دهد بوی حسین کربلای مشهدم

شبنم غربت گرفت لاله‌های مشهدم

من غریب الغربایم با غریبان َآشنایم

من رضایم من رضایم

حج مظلومیت است اعتکاف کوی من

خون ثاراللّهی‌ام جوشد از هر موی من

وارث خون خدایم یادگار کربلایم

من رضایم من رضایم

در هـوای تربتــم گریـه دارد آسمان

بر من و بر غربتم خون ببارد آسمان

گرچه بر غم‌ها دوایم بی‌کسم، درد آشنایم

من رضایم من رضایم

شعلـه زد غصب فـدک از جنایات یزید

آتشی زان شعله بود ظلم مأمون الرّشید

من که مسموم از جفایم کشتۀ این ماجرایم

من رضایم من رضایم

 

سید رضا موید