اي گمشده در تربت پاکت همه عالم
اي دختر ختم رسل اي مادر آدم
منصوره ي افلاک به چشم کره ي خاک
محبوبه ي حق کوثر پيغمبر خاتم
يک نخله ي سرسبز بيابان تو عيسي
يک لاله ي خندان گلستان تو مريم
خاک قدمت آبروي حور و ملايک
فيض نفست روح رسولان مکرم
بر پنج تن پاک حضور تو معرّف
از چار زن خلد وجود تو مقدّم
ميلاد تو ميلاد رسولان الهي
ديدار تو ديدار خداوند دو عالم
تو کيستي اي ام ابيها که حضورت
پيغمبر اسلام به تعظيم شود خم
مرات خداوندي، مرآت سراپا
قرآن رسول ا...، قرآن مجسّم
لبهاي دعا گشته به تهليل تو گويا
ارکان نمازند به تکبير تو محکم
با حُلّه ي احرام تو عصمت شده مُحرم
در کعبه ي تطهير تو عفّت شده مَحرم
در سايه ي عمر کمت اي مادر هستي
بگذشته و آينده و حالند چو يک دم
اين خانه ي خشت و گل کوچک که تو داري
در صحن و حياتش شده گم وسعت عالم
از بذل و عطاي تو اگر بود خبر دار
مي گشت گدايي همه جا شيوه ي حاتم
از يک کرم کوچک تو کاه شود کوه
با يک نظر رحمت تو قطره شود يم
حتي پدر و شوهر و مام و حسنينت
زن چون تو نديدند نديدند مسلّم
يکتايي و همتات نمي بود به هستي
جز شير خدا کو به تو مي بود پسر عم
آن چار زني را که خداوند ستوده
آرند به پيش تو در اجلال و شرف کم
ترسم دو لبش از حرکت باز بماند
جبريل امين خواهد اگر از تو زند دم
يک قطره ز اشک شب تو هستي کوثر
يک جرعه ز فيض يم تو چشمه ي زمزم
گلزرا ولايت ز نفس هاي تو سر سبز
بستان نبوت ز گل روي تو خرم
اي حجت کلِّ حجج اي آيت عظمي
اي روي زمين ساکن، اي عرش معظم
سلطان رسل بايد در وصف تو گويا
گفتار خدا باشد با مدح تو توأم
فرداي قيامت به قيام تو قيامت
اسباب شفاعت به وجود تو فراهم
خلقت همه محتاج عنايات تو، ما نيز
امت همگي دست به دامان تو من هم
افسوس که يک طايفه خاموش نشستند
يک دسته به آزار تو، گشتند مصمّم
اين غم به که گويم که علي فاتح خيبر
بگرفت به بر از غم تو زانوي ماتم
اي سوز تو در سينه، چرا بر تو نسوزم
اي منع ز گريه شده چون بر تو نگريم
با کشتن تو کرببلا گشته مدينه
در ماتم تو ماه جُمادي است محرم
فرياد تو از سيلي و از ضرب لگد نيست
با ا... که شد از سه مصيبت کمرت خم
جهل همگان، داغ پدر، غربت مولا
مي کشت تو را آن همه رنج و الم و غم
افسوس که بر زخم دل سوخته ات شد
طعن سخن و خانه ي آتش زده مرهم
بهتر که از اين راز کسي پرده نگيرد
ترسم که جهان شعله کشد چون دل «ميثم»