ما را غبار چادر زهرا کشیده اند
از عاشقان حضرت مولا کشیده اند
در عاقبت که محشر و روز جزا بود
ما را کنار حضرت سقا کشیده اند
از ان تگاه مست اقاقی به مشک خود
ما را غمین و غرق به دریا کشیده اند
وقتی که از بلندی مرکب پرید و رفت
ما را حزین ز ناله ی صحرا کشیده اند
ما را به پیروی ز امام غریبمان
چون کشتی شکسته و تنها کشیده اند
هر کس به پای کار خودش رنگ و بو دهد
ما را به رنگ گنبد خضرا کشیده اند
گر عاقلان و جمله فقیهان به جنتند
ما را ز جزو روضه ی فردا کشیده اند
از بس ز داغ کرب و بلا گریه کرده ایم
ما را کنار گنبد غمها کشیده اند