شمع، این مساله را بر همه کس روشن کرد
 که توان تا به سحر گریۀ بی‏شیون کرد
به سر تربت زهرا، علی از خون جگر
 ناله‏ها در دل شب بی خبر از دشمن کرد
غم آن پهلوی بشکسته و بازوی سیاه
 رخ نیلی، همه در قلب علی مسکن کرد!
تنگ شد سینۀ بی کینۀ آن جان جهان
 کارزوی سفر جان ز دیار تن کرد
گفت: ای کاش که جان از بدن آید بیرون
 هجر تو گلشن دنیا به علی، گلخن1 کرد
×××
شاعر:شیخ علی عارفی