هر شب به یاد رویت، ای بانوی یگانه
 آیم کنار قبرت از خانه مخفیانه
از آتش فراقت در سوز و در گدازم
 ز اعماق سینه‏ی من، آتش کشد زبانه
آن شب که غسل دادم جسم تو را به زاری
 بر پیکر تو دیدم، آثار تازیانه!
رخساره‏ی تو نیلی، دیدم ز ضرب سیلی
 کز چشمه سار چشمم شد خون دل روانه
بودی تو بهتر از جان اما دریغ و افسوس
 پنهان به خاک کردم جسم تو را شبانه
در خانه، زینب تو مشغول خانه داری
 گوید به آه و زاری: بر گرد سوی خانه
تا می‏دهم حسن را از داغ تو تسلی
 مظلوم کربلایت گیرد تو را بهانه
خون جگر ز دیده، (ژولیده) کرد جاری
 پیوسته شکوه دارد از گردش زمانه
شاعر:ژولیده نیشابوری