شب در نگاه شعله ورت پیچید، دنیا ز هر چه غیر تو عاری شد
دل های عاشق از همه سو امشب، سمت نگاه گرم تو جاری شد
دنیا نشست و محو تماشا شد، تو آمدی و کلّ جهان پا شد
ده بار عرش، دور خودش چرخید، تا فصل زرد قصّه بهاری شد
امشب عسل به تلخی کامم ریخت، ساقی شراب ناب به جامم ریخت
امشب زبان الکن شعر من، در وصف تو شبیه قناری شد
پیچید عطر نام خدا در شهر، رنگ اذان گرفت، سراسر، شهر
دنیا به شوق آمد و بر روی ِ - گلدسته ی نگاه تو قاری شد
از سبزی ردای تو می افتاد، یک سیب آبدار اناری رنگ
تا شاعران تشنه بیاشامند، از آب زمزم تو که جاری شد
مربع
کنج حرم به قول همان شاعر، در سامرای چشم تو با گریه *
هر شب دعای جامعه می خواندم، از اشک، صحنت آینه کاری شد...