ای غرق در عشق خدا تالاب تالاب
با جام های معرفت سیرابِ سیراب
دست خدا هستی وّ بر می آید از تو
دروازه ی خیبر شکستن، فتح الابواب
از نان شبهایت زدی دادی به مسکین
!کوزه گر از کوزه شکسته میخوری آب ؟
بر کوری چشمی که نتواند ببیند
یک " یا علی " سر درب خانه کرده ام قاب
ایوان طلایت کهربایی میکند، پس
خیل گدا را بیش از این مگذار بیتاب
گویا فرج با چشمهایت خورده پیوند
بر هم بزن پلکی مهیّا ساز اسباب
امضا بزن " دریا "، به پای چشمهایم
کم کم میاید بوی روضه های ارباب
! رزق محرّم را بده، قاسم الارزاق
! باران نم نم را بده، قاسم الارزاق