الهى! كوثرم كو؟ دلبرم كو؟
 گلم كو؟ هستى ام كو؟ گوهرم كو؟
على تنها و دلخون مانده افسوس
 يگانه مونس و تاج سرم كو؟

 (2)
الهى! كلبه ام را غم گرفته
 دل محزون من ماتم گرفته
شرار شعله هاى در نديدم
 گلم را خصم از دستم گرفته
(3)
الهى! سينه من كوى درد است
گلستان سرورم سرد سرد است
عزيزم فاطمه از رنج مسمار
 رخ مهتابى اش غمگين و زرد است
 (4)
الهى! دست من را بسته بودند
حريم خانه ام بشكسته بودند
به ضرب تازيانه آن جماعت
 تن مرضيه را آزرده بودند
 (5)
الهى! غمگسارم، سوگوارم
 شبست و طاقت رفتن ندارم
فلك با من سرسازش ندارد
بدون فاطمه نالان و زارم

رحيم كارگر - پارسا