از تازیانه مانده بر رویت نشانی
روحت جراحت دیده از زخم زبانی
زنجیرهای پیر این گردن گواه است
شاید فقط امروز را زنده بمانی
با این تن سنگین نمی دانم چگونه
داری بلای شیعیان را می كشانی؟
محروم از یك روزنه نوری به زندان
گرچه تو خورشید همه کون و مکانی
پهلوی تو با ضرب پایی آشنا شد
چون خواستی شب ها مناجاتی بخوانی
از این شكنجه سخت تر بهر پسر نیست
اسمی برند از مادرش با بد دهانی
چشم انتظار دیدن روی رضایی
در این سیه چاله... بمیرم ، نیمه جانی
شكر خدا در شهر غربت هم كه هستی
تو باز داری در غریبی دوستانی
شكر خدا كه بعد مرگ تو كسی هست
نگذارد عریان بر زمین دیگر بمانی
اما خدا داند كه زیر نعل اسبان
دیده چه جسمی! زینب قامت كمانی
شاعر:رضا رسول زاده