شب گشت و تیرگى همه جا را فراگرفت               وز نور ماه دامن گیتى ضیاء گرفت
در هفده ربیع به شوق وصال حق                       جا در درون غار حرا مصطفى گرفت
مهد صفا به غار حرا تا نهاد پاى                          غار حرا ز یمن قدومش صفا گرفت
پاسى ز شب گذشت كه از ماوراى عرش              نورى جهید و جلوه‌اش ارض و سماء گرفت
روح الامین به غار حرا آمد و بگفت                        این آیه را بخوان كه دل از او جلا گرفت
«اقرأ باسم ربك» یا ایها الرسول                          كز خواندنش سزاست ره هر خطا گرفت
باید براى كُشتَن نمرودیان دَهر                           جا در درون آتش عشق خدا گرفت
تا بگسلى ز پاى تو زنجیر بردگى                          باید به دست خویش چو موسى عصا گرفت
بهر نجات خلق ز گرداب هَمُّ و غم                        باید ره از جنایت و ظلم و جفا گرفت
محكم ببند دامن همت كه ز امر حق                     باید به دست خود عَلَم اقتدار گرفت
كاخ بتان خراب كن و كاخ معدلت                         آباد كن كه دست تو را كبریا گرفت
تاج رسالتى كه به فرقت نهاده حق                     ارض و سماء ز قدر و بهایش بها گرفت
برخیز گو به خلق جهان این كلام نغز                    باید براى درد خود از حق دوا گرفت
بانگى برآر از دل و برگو خدا یكى است                  آن خالقى كه خلق ز وجودش نوا گرفت
«ژولیده» شاد زى كه براى نجات خلق                  احمد به دست خویش كتاب خدا گرفت
شاعر : ژولیده نیشابورى