ای دل هر دو جهان محو فریبائی تو
در چمن هیچ گلی نیست به زیبائی تو
همه گل ها به گلستان ادب صف بستند
تا ببینند دمی روی تماشائی تو
تا پراکند خدا عطر دل انگیز تو را
غرق گل شد همه جا فصل شکوفائی تو
چون نسیم سحری عقده گشائی تو بود
بر لب مرغ سحر نغمۀ شیدائی تو
شب میلاد تو با بوسه زدن بر دستت
می کند دست خداوند پذیرائی تو
ادب آموز جهانی و به دانشگه عشق
پُر شد از شرم و ادب دفتر دانائی تو
از غبار قدم نور دل فاطمه بود
به خدا در همه جا سرمۀ بینائی تو
همه شب تا به سحر بر سر سجّادۀ عشق
غرق ایمانم و دعا شد دل دریائی تو
تکیه بر بازوی خیبر شکن حیدر زد
شور اخلاص تو و دست توانائی تو
چشمۀ علقمه شرمنده ز ایثار تو شد
آفرین بر ادب تو، به شکیبائی تو
همۀ هستی تو دست و سر و جانت بود
در ره دوست فدا شد همه دارائی تو
باب حاجات خلایق توئی و خلق جهان
چشم دارند بر آن معجز عیسائی تو
هر کسی بر سر خود شور و هوائی دارد
دل پرشور «وفائی» شده شیدائی تو
شاعر:سید هاشم وفایی