مادر   خسته ام دیگر  از اسارت
تشنه  جان دهم بین   شهر غربت
امشب غرق آهم   زار و بی پناهم
این سیه چال  بی صدا گشته  قتلگاهم
ای وای   از غریبی
****
آید   سندی  شاهک  وحشیانه
داده   جیره ام را با  تازیانه
گفتم غرق دردم   روزه وا نکردم
بی حیا رحمی  کن به این حالم   پیرمردم
ای وای   از غریبی
****
زنجیر  گشته عضوی از  جسم زارم
یاد  کوفه و شامم؛ غصه دارم
یاد  نیزه هایم    یاد  خیمه هایم
با لب عطشان   یاد مظلوم کربلایم
ای وای   از غریبی
********
شاعر: رضا تاجیک
منبع: بي پلاك