غربت رسید و داغ حرم را زیاد کرد
باران چشم های ترم را زیاد کرد
آه از نهاد سرد سیه چال می کشم
آن جا که آه بی اثرم را زیاد کرد
من با اذان ناله ام افطار می کنم
شلاق زخم بال و پرم را زیاد کرد
حالا چرا به فاطمه دشنام می دهد
نامرد آتش جگرم را زیاد کرد
چه بی ملاحضه به تنم ضربه می زند
درد نشسته بر کمرم را زیاد کرد
خم می شود شبیه کمر ساق پای من
زنجیر، درد هر سحرم را زیاد کرد
هنگام بردن بدنم روی دست ها
یک تخته پاره دردسرم را زیاد کرد
شاعر:مسعود اصلانی