روی تو خورشید هر روز است و ماه هر شب است
بلکه در هر جلوه اش صدها هزاران کوکب است
خوش به حال آن که تقدیرش گدایی شماست
در سرش سودای خدمت بر تو در آن منصب است
ما نماز اشک را پشت تو قامت بسته ایم
اقتدا بر چشم هایت رکن ما در مذهب است
از خدا در هر قنوت خود فرج را خواستم
روی لب هایم میان ندبه یا رب یا رب است
خوب می دانم اجابت در دعاهایی ست که
در کنارش یک قسم بر عمه جانت زینب است
از حرم کوتاه خواهد ماند دست دشمنش
پرچم عباس وقتی حافظ این مکتب است
در عزای عمه لازم نیست روضه خوان شوی
چشم خون بار تو گویای هزاران مطلب است
لحظه های آخرش جا داده در آغوش خویش
یادگاری را که زخمیِ سمِ ده مرکب است
او که خود با چشم هایش دید در میدان طشت
خیزران درگیر جنگ تن به تن با یک لب است
محمد بیابانی