ماه اندوه و ماتمی دیگر
می شود باز سفره ی روضه
باز، رزق فراهمی دیگر
باز دارد هوای چشمانم
حال باران نم نمی دیگر
شور عشق تو بسکه شیرین است
نیست با آن مرا غمی دیگر
غم تو جنس دیگری دارد
عالمت هست عالمی دیگر
داروی درد بی دوا، نامت
گریه ی بر تو مرهمی دیگر
بوده دستم به بیرقت عمری
نروم پای پرچمی دیگر
هر که تر دامن است و آلوده
می شود با تو آدمی دیگر
تا بمیرم ز داغ عاشورا
فرصتم ده، فقط کمی دیگر
***

شاعر : رضا فراهانی