شکر خدا از این که شدم مبتلایتان
حس می کنم به صحن دلم ردّ پایتان
نامت حسین زمزمه ی هر شب من است
یعنی که خو گرفته دلم با نوایتان
در مجلس عزای تو بیتوته کرده ام
تا این که بیشتر بشوم آشنایتان
خون گریه می کنم ز بلای عظیم تو
آقا به جان من همه درد و بلایتان
این اشک ها نشانه ی عرض ارادت است
چشم ترم،سرم،همه چیزم فدایتان
آقا بیا در این شب جمعه مرا بخر
تا روزی ام شود حرم کربلایتان
در کربلا چه بر سر جسم تو آمده؟
آتش گرفته ام ز غم بوریایتان
امشب شب یتیم امام حسن بُوَد
جانم فدای حضرت صاحب عزایتان
شاعر:محمد فردوسی