همه صحرا غرق خونه    ماه ليلا لاله گونه
ز سوز غم   همه فلك   پريشونه
پر شور      صداي آه و ناله مياد
از دور   پدري روي زانو ميخواد
رنجور      كنار گل تشنه بياد
تو آسمون/ مويه و عزاداري بپاس/ غرقه به خونه چشماي ياس/ دلا شرر باره
تو موج غم/ ميون غم و اشك بابا/ به پا شده باز هلهله ها/ دلش چقد زاره
(علي علي  ارباً اربا) 3
****
ديده ها از خون شده تر  دل ارباب زار و مضطر
ميذاره رخ    به صورتِ    علي اكبر
آخر    كنار علي خون خدا
مضطر   اومده با صد رنج و بلا
اكبر    نميده جوابي به بابا
ز خون روش/ صورت حسين گشته خضاب/ دل عالمي گشته كباب/ گلش شده پرپر
از آسمون/ بارون غم و درد ميباره/ دل بابا آروم نداره/ فقط ميگه اكبر
****
أشبه الناس پيمبر    اولين همنام حيدر
با رفتنت    به قلب من    نزن آذر
برخيز    گل لاله ي خون شده كام
اكبر   كن آبرو داري تو برام
بابا    عمه رو ببر سوي خيام
اذون بگو/ دل بابا آروم بگيره/ پيش روي دشمن نميره/ كه ارباً اربايي
اي واي علي/ آه و فغان از اين زمونه/ كه تموم هستم! ميونِِ/ عباي بابايي

شاعر : احسان جاودان