عشق تو گرم می کند کالبد زمانه را
شوق تو سوق ميدهد جنبش آب و دانه را
حس لطيف زيستن مثل نسيم می رسد
از ره و باز می کند پلک تر جوانه را
نام تو در سرای دل تا به سر زبان رود
بوی پر فرشتگان پر کند آستانه را
شب که ستاره بر دمد جلوه ديگری دهد
پولک نقره فام او آبی بيکرانه را
صاعقۀ خيال او پا نگرفته سر دهد
ابر گرفته دلم گريه بی بهانه را
شوق تنور طور او نعل در آتش افکند
اسب چموش شعله و تندر تازيانه را
لانه به لانه مي روم تاکه به باغ او رسم
شاخه به شاخه سردهم نغمه عاشقانه را
تا به ديار روشنی يک دو قدم نمانده است
ای دل من زکف نده دامن پنجگانه را
خانه به خانه کوبه کوشهربه شهرمی رود
تا که بيابد اين دلم منزل آن يگانه را
دل به مزار يادها ماند و در ديار او
لاله چراغ می شود خلوت شاعرانه را
 اروجعلی شهودی