راز دل راز خدا دانی که باشد؟
معشوق و دمساز خدا دانی که باشد؟

او بنت ختم المرسلین ایزدستی
اندر مقام معرفت صددرصدستی

او مالک ملک فدک یار علی بود
در کنج خانه یار و غمخوار علی بود

حسن حسن از حسن او سرچشمه دارد
آن که رخش چون روی یوسف قصه دارد

این خانه مکتب خانه ی عشق خدا بود
شاگرد مکتب خانه شاه کربلا بود

زینب از او دارای فر است و شکوه است
آن کو یتیمان را به بحر غم چو نوح است

نامش ندانی ؟ گویمت نامش چنین است
او فاطمه ، جان امیرالمومنین است

او فخر ایزد باعث تنزیل کوثر
بر افسران عالمی زهراست افسر

او بنت احمد بوده و ام ابیها
بهتر بگویم یک بده احمد و زهرا

هر کس ورا آزرده احمد را فسرده
نامش ز لوح نام خوش کیشان ببرده

آن در که منزلگاه جبریل امین است
بالاتر از فردوس و جنات برین است

یارب عجب دارم شب و روز و ندانم
آتش به فردوست چگونه گشته توام

رازش سه حرف است او حرامی در حرامی است
ملعون ایزد باعث کل معاصی است

او فرق مادر را ز عمه می نداند
او پور خطاب است و جدی می ندارد

نامش نبردم تا دهان پاکیزه دارم
لعنت بر او هر روز و شب ورد زبانم

شاعر : امین مقامی