زده آتش زمین آباد ما را
      غروب چشم هایت ای مسافر
      شدی دنبال یک نامه ز دلبر
      میان کوچه های خسته عابر
      **
      پرستوهای بالت را شکسته
      میان راه، سنگ بی وفایی
      نیفتی ناگهان از پا که بانو
      عمود خیمۀ عمر رضایی
      **
      عزادار دل زخم شما بود
      زمین و آسمانِ شهر مردم
      به پای چشمتان خرج خدا شد
      حیای خاک و بوم و غیرت قم
      **
       ضریح مهر تو در سینه دارد
      هوای قبر مخفیِ بهاره
      عزای تو میان عرش بالا
      عزای حضرت زهرا دوباره
      **
      گرفته از نگاهت زهر بی دین
      شعاع نور و موج ناله ات را
      شفای درد تو ذکر رضا بود
      ولی از داغ او افتادی از پا
      **
       مگر تو زینب موسی نبودی؟
      حسین آمد به بالینت به پا خیز
      خدا را این که تا کوفه نرفتی
      بهار تو نشد همرنگ پاییز
      

شاعر : روح الله عیوضی