مائده های رحمت و لطف حریم وا شده
قامت هفت آسمان پیش کریم  تا شده
دست نیایش زمین مسیر عرش را گرفت
هلهله های نــُـه فلک به سبک ربّنا شده
یاس محمّد امین  کــُــفو امیر مؤمنین
خالق اِنشقاق ماه  با دم هل اتی شده
صف بکشید و کوچه را غــُــرُق کنید عاشقان
پرده کنار رفته و لحظه ی رو نما شده
فرشته پهن می کند سفره ی عشق و عاشقی
شاه کرم رسیده و رزق حرم جدا شده
حاتم از او شنفته و سوی مدینه رفته و ....
گفته گذشته ها گذشت  حال فقط گدا شده
سعی و صفا و مروه و کعبه و مشعر و منا
مــُــحرم مهد پسر فاطمه مجتبی شده
طواف عشق می کنم با دح حیِّ ذوالمنن
سرود امشبم شده حسن حسن حسن حسن
سرود ناب سینه ام نام امام مجتباست
حسن ترنــُّـم لب اهل زمین و ماسِواست
سبط نبیِّ اکرم و وارث پرچم علی
امید قلب فاطمه امام شاه کربلاست
محو شود به ضربه ی خدائیــَّش فتنه ی سرخ
سبزقبای علوی شاخص وقت فتنه هاست
کاخ بنی اُمیّه را کیاستش به هم زده
رهبر مِهر و الگوی صداقت و صبر و سخاست
ولادتش میانه ی هلال ماه مغفرت
شهادتش زمانه ی عزای ختم الانبیاست
سفره ای از کرامتش پهن شده که بی گمان
جیره ی آن روزیِّ من سهم شما قسمت ماست
به یا علیُّ یا عظیم  ِ عشق وا شده لبم

مقصد یاکریم دل کوی کریم آشناست
به قدر می رسد کسی که قدر او شناخته
هر که دلش به غیر او سپرده مفت باخته
غلام خانه زاد را به خانه راه داده ای
باز به بی پناه در حرم پناه داده ای
دست مرا گرفتیُّ و کشیده ای به سمت خود
به سائل قدیمیّت جلال و جاه داده ای
تو که قدم گذاشتی به روی چشم آفتاب
چه اعتبار و عزّتی به نور و ماه داده ای
منو نیایش و دعا!!!  منو دم خدا خدا
تو این جلا به سینه ی غرق گناه داده ای
دوباره در حسینیّه زبان به روضه باز شد
دوباره آبرو به این روی ِ سیاه داده ای
بغض یتیمیِّ تو و اشک غریبیِّ علی
تو خط ِّ روضه خوانیُّ و آه به چاه داده ای
تو گوشزد نموده ای علقمه را به پهلوان
تو راه نینوای غم نشان شاه داده ای
مراد کربلا شده مرید سر به زیر تو
نیامده نمی شود یافت کسی نظیر تو
به انتظار لحظه ای نشسته ام که تکسوار
با دم  حیدری بَرَد دست به سمت ذوالفقار
دمی که کعبه از لبش می شنود علی علی
وَ بغض کوچه می شود شکاف قبر نابکار
با مژه های دیده و اشک تمیز می کند
شیعه بقیع یار از گرد غریبی ُّ و غبار
منجیِّ عشق می رسد که مثل مشهدالرّضا
صاحب صحن و گنبد و حرم شود مزار یار
مدینه می شود پر از زمزمه های فاطمی
پر از امیر خیبر و سوز غدیر روزگار
به کوریِّ سقیفه  و اهالیِّ زخم زبان
صحن و سرای مادری بنا کند در آن دیار
روضه ی فاطمیّه و کوچه ی بغض مجتباست
اصل و دلیل محکم شیعه برای انتظار
روز ظهور منتقم عید کریم و مادر است
دعای ندبه نغمه ی احمد و آل حیدر است

شاعر : حسین ایمانی