حس می کنم شمیم خوش ماه یار را
آهنگ ربّنای لب نوبهار را
کم کم صدای آه سحر می رسد به گوش
آهی که زنده کرده دل بی قرار را
بیدار کرده هاتف درگاه عاشقی
با صوت عاشقانه ی خود روزگار را
گوش دلت که باز کنی نوش می کنی
نجوای آسمانیِّ شب زنده دار را
راهی به سوی عرش خداوند وا شده
باید گرفت از دل تیره غبار را
با یا علی  برو به سوی خالق عظیم
بشکن به یُمن ذکر غفور این حصار را
رحم رحیم  سهم دل صاف و صیغلیست
صیغل بده به توبه ی خود قلب تار را
توبه پلی ست از دل ما تا حریم عشق
باید نشانه رفت دل افتخار را
با افتخار بال و پر توبه وا کنید
دعوت کنید در حرم گریه یار را
از توبه تا دعای فرج می شود شنید
آوای ندبه های پر از انتظار را

شاعر : حسین ایمانی