ما دل نبسته ايم به اوضاع كار خويش
دل خوش نكرده ايم به اين كوله بار خويش
بايد خدا به داد دل بي كسم رسد
شيطان كُند وگرنه دلم را شكار خويش
رخت و لباس پاره نشان گدايي است
ما را كريم رد نكند از جوار خويش
سوگند خورده است كه بخشنده مي شويم
پس آمده است با همه ي اعتبار خويش
او قول داده است كه ما را نمي زند !
خوبان نمي زنند به زير قرار خويش
با ذره پروري به چه جايي رسيده ايم
ما را نشانده اند كريمان كنار خويش
پروانه ايم و دور علي بال مي زنيم
خارج نمي شود دل ما از مدار خويش
فرداي حشر فاطمه دنبال كار ماست
كار تمام خلق مي افتد به يار خويش
تا بشنويم نام حسين گريه مي كنيم
يكباره مي دهيم ز دست اختيار خويش

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان