ای نهان ساخته از دیدۀ ما صورت خویش
به در از پردۀ غیبت آی و نما طلعت خویش
طاق شد طاقت یاران بگشا پرده ز رخ
ای نهان ساخته از دیدۀ ما صورت خویش
نه همین چشم به راه تو مسلمانند
عالمی را نگران کرده ای از غیبت خویش
آمد از غیبت تو جان به لب منتظران
همه دادند ز کف حوصله و طاقت خویش  
بی رخت بسته به روی همه، درهای امید
بگشا بر رخ احباب در از رحمت خویش
گر چه غرقیم به دریای گناهان لیکن
شرمساریم و خجالت زده از غفلت خویش
روی دل سوی تو داریم به صد عجز و نیاز
جز تو ابراز نداریم به کس حاجت خویش
دست ما گیر که بیچارگی از حد بگذشت
بگشا مشکل ما را به ید همت خویش