دست دعا به درگه لطف خدا خوش است
پرواز روح در ملکوت دعا خوش است
با هر فرازِ نغمه یِ جان سوز نیمه شب
درک وصال در سحری با صفا خوش است
وقت پریدن از قفس تن به بام دوست
با چشم اشک بار نظر بر خدا خوش است
دیدار وجه یار مگر کار هر کس است
این حرف ها فقط ز لب هل اتا خوش است
راز و نیاز نیمه شب و درد دل ز ما
با چاه درد دل ز دل مرتضی خوش است
مردن میان اشک و مناجات کار کیست
این مرگ قبل موت ز مولای ما خوش است
در حق دیگران همه شب تا سحر دعا
بی یاد خود ز حضرت خیر النسا خوش است
نومید از طریق مناجات نیستم
ذکر و دعا به شیوه ی آل عبا خوش است
قرآن و عترتند همای نجات ما
آیات رحمت از نفس مصطفی خوش است
سوز دعا چو با جگر پاره شد عجین
ذکر خدا خدا ز لب مجتبی خوش است
سالک چو از طریق مناجات رفت دید
نجوای سرخ مثل شه کربلا خوش است
در مکتب تهجد زینب ،محال نیست
در هر بلا سرودن قالوا بلا خوش است

شاعر : محمود ژولیده