نامه سیاه را به حرم ره نمی دهند
اهل گناه را به حرم ره نمی دهند
گمراهی است حاصل عمر گذاشته ام
گم كرده راه را به حرم ره نمی دهند
در پشت در نشسته ام و باورم شده
هر بی پناه را به حرم ره نمی دهند
دیگر چه جای تیره دل خسته ای چو من
وقتی كه ماه را به حرم ره نمی دهند
تكیه به اهل بیت كن این جا و پس بیا
بی تكیه گاه را به حرم ره نمی دهند
این باب را كلید ز اشك سحر بساز
بی سوز و آه را به حرم ره نمی دهند
آن نور فاطمی سحری جلوه كرد و گفت
هر رو سیاه را به حرم ره نمی دهند
شاعر : سید محمد میرهاشمی
- سه شنبه
- 18
- تیر
- 1392
- ساعت
- 7:14
- نوشته شده توسط
- یحیی
- شاعر:
-
سید محمد میرهاشمی
ارسال دیدگاه