من از نوادگان اویسم که سال ها
پا می کشند از جریانم وصال ها
بال و پرم به درد پریدن نمی خورد
بالا نمی برند مرا این وبال ها
با احتمال آمدنت گریه می کنم
یعقوب کرده اند مرا احتمال ها
پیراهنت کجاست که بینایمان کنی
خیری ندیده ام از این دستمال ها
وقت رسیدن تو زمان رسیدن است
خیلی نشسته اند به پای تو کال ها
دیشب تفالی زده ام راحتم نکرد
ناراحتم به جان تو از دست فال ها
این گریه های نیمه شعبان چه فایده
امسال نیز مثل تمامی سال ها.

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان