آری به حقیـــقت ، به ره عشــــــق پـرستی
"مشتــاق گل از سرزنش خــــــار نتـــرسد"
این نکته مرا مظهر شادی است که در عشق
"جویـــــای رخ یـــار ز اغیــــــار نتــرسد "
عــاشق شد و پروانه صفت گفت که جــــانا
"پــــروانه دلســــوخته از نـــــار نتـــــرسد"
گفتا که به شمع رخ دل ، جان همه ســـوزد
ای کـاش! دل از شمـــــع رخ یـــار نترسد
هر چند" امینی " شده مـحــزون ز فراغش
لیک از عطش عشــق ، ز دیـــدار نتـرسد