چه سالها که گذشت و بهار منتظر است
بهار ِ زخمی ِ پشت حصار منتظر است
 چه سروها که به دست ِ تبر شهید شدند
شقایق ِ دل ِ ما ، داغدار منتظر است
 از این لباس سیاه عزا ، دلش پوسید
سحر مگر برسد ، شام ِ تار منتظر است
 بهانه گیر شدند و به گریه افتادند
ستاره کشت خودش را ، سه تار منتظر است
 چه قدر پنجره باز است رو به سوی امید
چه قدر دلشده ی بیقرار منتظر است
 مگر به مقصد ِ خورشید رو بگرداند
در ایستگاه ِ تغزّل ، قطار منتظر است
 کویر شد دل عشّاق و آسمان خشکید
بیا که عشق ببارد ، بهار منتظر است

شاعر : محمدرضا سلیمی