ای  آفتـــــــاب مصطفـــــــــوی  مـــــــــاه  منجلــــــــــی
آرام جـــــــان فاطمــــــــــه نــــــــور دل  علــــــــــــــــی
خـــــــــــــــاموشی چـــــــراغ ولای تـــو دور  بــــــــــاد
دلهــــــــــــــای عــــــاشق از  قدمت غرق نور بــــــــاد
گـــــاهـــی که دل ز هجــــر تو بــــــی تـــاب مـــی شود
بـــا مـــــژده ی  ظهــــــــــــور جهانتـــــــاب مــــی شود
رفت آن که در طــــریق ولایت بــــه نــــــــور عشــــق
در هرمقـــــام دید تــــو را بــــــا حضـــــــــور عشـــق
پیغمبـــر آن که صبـــح ظهــــور تـــو مــــــــژده    داد
مــــا را به آفتـــــــاب   حضــور تــو مـــــــــژده    داد
بـــــا قصـــــه ی فــــــراق  تـــــو کـــــی آرمیـــده ایم
عمـــــری گذشت  و  چشـــم  به    را  سپیـــده ایـــم
تــــــــا عـــــاشقان   زار  تـــــو  گــــردنــد شادمــان
عجــــــل علــــــی ظهورک یــــــا صاحب الزمـــــــان
نـــــام بلند عشــــــق ز نــــــام رســـــای تـــــــوسـت
ســـــرمایه ی  بهشـــــت نسیم  ولای تـــــــــوســـت
ای آخــــــرین ســـــرود امــــامـــت به نای عشـــق
بر دوش تـــــوســـت تا به قیـــــامت لوای  عشــــق
ای آن که بــــــاغســــــار ولا از تـــــو جـان گرفت
از هر گلـــــی نشـــــان تــــــو را می تـــوان گرفت
تــــا بــــوده ام  ز عشــــق تـــو سـرمست بــوده ام
هر جـــــا که ذکـــــر خیــــر شما  هســـت بوده ام
خواب است دیـــــده ای که حضــــور تو را ندیــــد
در هر ستــــــاره جلـــــوه ی نــــــور تو را ندیــــد...
یـــاران با حقیقـــــــت  خــــود را خبــــــر کنیــــــم
آدینــــــه شب دعــــــا به گل منتظـــــــــر  کنیـــــم..

شاعر : عباس خوش عمل کاشانی