چه جایِ فکر و خیالیست جایتان خالی
وَ هر دقیقه چو سالیست جایتان خالی
سکوت پنجره ها محو گشته از باران
هوای ناب شمالیست جایتان خالی
دوباره یک گرهی کور در گلو دارم
که شکل نقشه ی قالیست جایتان خالی-
نشسته رج به رجَش را سکوت می بافم
دلم دچار چه حالیست جایتان خالی
بخار چایِ غزل رخنه کرده در ذهنم
برای شعر مجالیست جایتان خالی
نه جای قهوه و تقدیر و نقش فنجان نیست
هوایِ حافظ و فالیست جایتان خالی
دوباره از غزلش فالِ نیک میگیرم
عجب تناسب عالیست جایتان خالی،
*(هزار جهد بکردم که یار من باشی
قرار بخش دل بیقرار من باشی)!

شاعر : رضا محمد صالحی