کوهم ولی بپای تو چون کاه گشته ام
من هرچه گشته ام  نه به دلخواه گشته ام
سوز  مرا زمین و زمان میدهد گواه
در انتظار آمدنت آه گشته ام
نور ترا به اهل زمین قصه کرده ام
خورشید من! برای تو من ماه گشته ام
بیگانه است با تو شب ای صبح بی غروب!
پروانه وار گرد تو هر گاه گشته ام
ازبس به انتهای زمان می کشم سرک
در راهم و مسافر بی راه گشته ام
شطرنج روزگار به وفق مراد نیست
در انتهای بازی ام و شاه گشته ام
کز کرده ام به گوشه و از جمع می رمم
من متهم به درد روانکاه گشته ام
جای تو در دل است ولی ناشیانه من
در اوج بوده ای و من ، چاه گشته ام

شاعر : نصیر مجاب