ديدار زيبا ميشود با چشمهايت
غرق تماشا ميشود با چشمهايت
لب تشنه اي كه زير پلكت مينشيند
سيرابِ دريا ميشود با چشمهايت
مريم مقدس ميشود در سايه ي تو
عيسا مسيحا ميشود با چشمهايت
هر دردمندي كه مسيرش بر تو افتاد
حتماً مداوا ميشود با چشمهايت
سلمان فرستاديم تا ايمان بيارد
سلمان و مِنّا ميشود با چشمهايت
مستم كُنَد آن خوشه ي چشمي كه داري
اي من فداي گوشه ي چشمي كه تو داري
از دست تو بايد دوايم را بگيرم
بنويس از تو نسخه هايم را بگيرم
از جانِ بيمارم بلا را دور بنويس
من آمدم از تو شفايم را بگيرم
گلدسته ميسازم برايت شمع ها را
وقتي كه وام شعرهايم را بگيرم
اي كاش زهرا هم شبيه تو حرم داشت
تا اذن پيش تو بيايم را بگيرم
از پنجره فولاد اذنت را گرفتم
ميخواهم از تو كربلايم را بگيرم
بسيار داري مثل من دورت بگردم
خود را مثال پنج تن دورت بگردم
حيدر شدي تا پشت در هِي در بكوبند
جاي ملائك نيست بال و پر بكوبند
زهرا دلش ميخواست نام يا علي را
روي عقيق سرخ پيغمبر بكوبند
سنگ علي را فاطمه بر سينه كوبيد
بايد كه بر دُرِّ نجف حيدر بكوبند
معراج تازه ابتدايت بود بايد
نام تورا از اين مقرب تر بكوبند
اسم تو اسم اعظم پروردگار است
اين مُهر را بايد به هر منبر بكوبند
ما كوه را پيش تو جز كاهي نديديم
از دست تو غير از يداللهي نديديم
تيغت برهنه ميشود ابروت در هم
اينگونه عالم را تو خواهي ريخت بر هم
آغاز جنگ تو همان پايان جنگ است
وقتي نميماند به لشگر يك نفر هم
مأمور قبض روح پشت قبضه ي توست
حالا كه در دست تو باشد در كمر هم
در معركه هر اتفاقي خواهد افتاد
از رقص شمشير تو روي خاك برهم
اي لافتي الّا خودت لاسيف تيغت
كيفَ بشر هم هستي و خيرٌ بشر هم
قسمت شود پاي تورا بايد ببوسم
دست پسرهاي تورا بايد ببوسم
دارد هنوز از کعبه بوی تو می آید
حجش قبول است آن که سوی تو می آید
تو آبها را مهر کوثر کرده ای پس
جوشانده ی زمزم ز جوی تو می آید
خورشید در خورشید شد نور العلی نور
وقتی که زهرا روبروی تو می آید
معراج هم حتی نبی با تو سخن گفت
صوت خداوند از گلوی تو می آید
شب میشود یک سمت عالم آن زمان که
بر روی پیشانیت موی تو می آید
بنـتِ اسد الله اکبر داشت حق داشت
دیوار کعبه گر ترک برداشت حق داشت
ممنون از ايل و تباري كه تو داري
از لطف بيش از انتظاري كه تو داري
ما دست و پا گيريم اگر تو دست گيري
ما معتبر از اعتباري كه تو داري
خشم تورا مرحب به لكنت گفت وقتي
ابرو گره زد ذوالفقاري كه تو داري
حيثيت هر منكري زير سؤال است
روي حسابِ بي مزاري كه تو داري
هر كس تو را دارد چرا بايد بترسد
مثل تو تنها از خدا بايد بترسد
تو رفتي و با كوفه در افتاد زينب
بعد از تو جانش در خطر افتاد زينب
انگار بايد بچه هاي تو بيفتند
هر وقت در بين گذر افتاد زينب
گفت اُسكُتوا و خطبه ي غرّا بيان كرد
حتي خودش ياد پدر افتاد زينب
زيب كه بيهوده نمي افتاد از پا
از نيزه سر افتاد اگر افتاد زينب
يك عمر سعي ات بر حجابِ دخترت بود
اما تو رفتي و دگر افتاد زينب
ميخواستي چشم كسي بر او نيفتد
برگَرد زينب را ببر افتاد زينب
پشت در و دروازه كه فرقي ندارد
مانند زهرا پشت در افتاد زينب
از سر گذشتند و اسير سر نوشتند
بعد از پسرها دخترانت در گذشتند
 

شاعر : حامد خاکی