آقا سلام اذن ِ زیارت که میدهی؟
ازدورهم اجازه ی صحبت که میدهی؟
شاعربه دستهای کریمت امید بست
باواژه هاش عرض ارادت نموده است
این روزها زمین پراحساسی تازه است
این روزها تبلورِ احساسی تازه است
حتی ملائکه همگی صف کشیده اند
بااین حضورحس مضاعف کشیده اند
شوری شگفت دردل ِپیغمبر خداست
جبریل غرق ِمعنی دیوان لا فتاست
دیگر سکوت،همهمه هارا به هم زده
یک حرف ناب ثانیه هارا رقم زده
بَلِّغ به هرچه خلق رسول ِمبین ِما
ما اُنزِلَ اِلَیک شده ختم دین ما
نقش ِدودست روبه سماوات جای وحی
دیگر نترس واژه بیاور برای وحی
مولای من که جان ِپیمبر فقط تویی
تنها امیرِ اول و آخر فقط تویی
چاهی که دردهای تو درسینه داشته ست
یک عمردست روی دل ِمن گذاشته ست
در حرف ِاولت بخدا باز،مانده ام
با این همه ببین که درآغاز مانده ام
عالم هنوز گیج ِالفبای نام ِتوست
تفسیر کِی شوی که خدا درکلام توست
درسینه ای که کل ِسماوات درسجود
تنها علی شده به جهانش در ِ ورود
قرآن ِناطقی که برابر نداشته است
اَکمَلتُ دین که معنی دیگر نداشته است
یعنی که عالمی بحضورت قیام کرد
 یعنی زمین بدون ِ تو سر برنداشته است

شاعر : فاطمه وثوقی