از مناجات سحر چشم تری دارم و بس
 چشم تر دارم و حال دگری دارم و بس
 گریه در نیمه ی شب اوج رسیدن به خداست
 نیمه شب گشته و اشک بصری دارم و بس
 در مناجات سحر ادعیه بال و پر ماست
 بهر رفتن به سما بال و پری دارم و بس
 مست می گشتم و از جام علی لب زده ام
 حال سر مستی و آشفته تری دارم و بس
 رند آن است که در نیمه ی شب توبه کند
 نیمه شب حالت رندانه تری دارم و بس
 دل ما خوش به همین روزه نماز تهی است
 دل خوشم از سر آن که سپری دارم و بس
 هر شب جمعه به عشق حرم کرب و بلا
 سمت ری سوی کریمان گذری دارم و بس
 نهم ماه خدا روضه ی دست و علم است
 شکر حق در رمضان هم قمری دارم و بس
 گفت اخا این بدنم را به خیامت نبری
 از خجالت سر شرمنده تری دارم و بس

شاعر : حبیب باقرزاده