ای مصلح حقیقی عالم بیا بیا
 وی منجی همیشۀ عالم بیا بیا
 بی روی تو نشاط، هم از ما گرفته رو
 عالم شده است خیمۀ ماتم بیا بیا
 بالله قسم تو وارث دین پیمبری
ای زادۀ پیمبر اکرم بیا بیا
از آن زمان که سرو قد فاطمه خمید
 مانده هنوز قامت ما خم بیا بیا
 از لحظه‌ای که صورت زهرا کبود شد
بر روی ماست هاله‌ای از غم بیا بیا
 با یاد حنجری که بریدند از قفا
 هر روز ماست ماه محرم بیا بیا
 در سوک سینه‌ای که سَنان با سِنان
 شکافت سوزد هنوز سینۀ ما هم، بیا بیا
بر طفل شیرخوار شما، شیعه شیر ناب
از اشک دیده کرده فراهم بیا بیا
از لحظه‌ای که عمه‌‌ات آمد به قتلگاه
شد قتلگاه، وسعت عالم بیا بیا
از شعله‌های دامن طفل یتیمتان
 سوزد هنوز سینۀ «میثم» بیا بیا