ای عاشقان به حُسن حسن ابتدا کنید
بر خلق و خوی فاطمی اش اقتدا کنید
باید که ما شبیه حسن مادری شویم
پس اقتدا به سیرۀ خیر النسا کنید
آری حسن به جود و کرم مادری تر است
کافی است اینکه قصد توسّل بجا کنید
لطف کریم زودتر از عرض حاجت است
دست طلب اگر بسوی مجتبا کنید
یعنی کریم زادۀ آل الکریم هاست
دستی به سفرۀ علیِ مرتضا کنید
هیبت ز مصطفی بَرَد و سطوت از علی
خوبست هر دو را طلب از مصطفا کنید
یک سر به بیت وحی ز باب الحسن زنید
دل را به زادگاه حسن آشنا کنید
این خانواده روزه به او باز می کنند
افطارِ نیمه را به لب یار وا کنید
معراج مصطفی به روی دست فاطمه است
یعنی بهشت، خانۀ دربست فاطمه است
بیت علی است مرکز راز و نیاز عشق
محرابِ خانه است و دو رکعت نماز عشق
باید به بیت وحی عبادت کنیم و بس
بی حبّ اهل بیت مَجو رمز و راز عشق
باید رَهی به بندگی اش دست و پا کنیم
داده خدا به دست حسن این جواز عشق
هر عشق بی جوازِ حسین و حسن خطاست
ننگی است در درون فضای مَجاز عشق
ما دین خویش را ز حسن بر گرفته ایم
روزی که شد به کشور ما اهتزار عشق
ما را حسن ز جور سلاطین نجات داد
روزی که شد سپاه علی سر فراز عشق    
پرچم بدستِ ناموَرِ بوتراب بود

وقتی که آمدیم همه پیشواز عشق
هر کس که مدّعیِ فتوحاتِ مُلک ماست
اینجاست مُلک در مُلک حسن، یکّه تاز عشق
ما را خود از ازل وطنی آفریده اند
مُلک حسین را حسنی آفریده اند
شکرِ خدا که کرده حسن ذرّه پروری
دل را به یُمن مقدم خود کرده دلبری
ما را ز شیعیانِ خودش خوانده در دعا
زیبا و عاشقانه کند بنده پروری
با قرص مَه به نیمه، خدا هم نشان دهد
این مَه شده به روی حَسن حُسن محوری
چون صحبت از مکارم اخلاق می کند
ما را دهد نشانه ز خلق پیمبری
هنگام بذل ثروت خود مصطفایی است
هنگام جنگ شیرِ نرِ رزم حیدری
یک آن جدا ز حضرت زهرا نمی شود
بسکه سرشت و آب و گِل اوست مادری
صلحش برای شیعه هدایت به کربلاست
الحق کند برای برادر، برادری
مظلوم را سفارشِ یاری کند به خلق
ستور او مقابل ظالم دلاوری
با افتخار نام تو را می برم حسن
با اقتدار عشق تو را می خرم حسن
آقای ما که خسته ز عدوان نمی شود
تسلیم جز برابر سبحان نمی شود
سالار ما غریب میان سپاه خویش
جز از موالیان و محبان نمی شود
وای از دلش که جورِ جفاکار دیده است
هر مدّعی که بندۀ سلطان نمی شود
سجاده را  ز پای امامت که می کشد؟
اینقدر امام بی سر و سامان نمی شود!
نامش غریب و درد غریب و غمش غریب
تنها، چو او به عالم امکان نمی شود
با این همه زمین و زمان تحت امر اوست
خورشید پشت ابر که کتمان نمی شود
دریا شود مُرکّب و اَشجار هم قلم
یک سطر از فضایل جانان نمی شود
در مدح او تمام دَواوین شاعران
یک آیه از ستارۀ قرآن نمی شود
قبل از حسین اوست که بنیانگذار عشق
یعنی حسن ستارۀ دنباله دار عشق
ای یاد توست ذکر خدا یا امام حسن
وی دوّمین امامِ هُدی یا امام حسن
ای یاری اَت مقّدمِ حاجات عمر ما
ما را مکن ز خویش جدا یا امام حسن
کی گفته هیچ یار نداری در این جهان ؟!
عالم شود برات فدا یا امام حسن
در اوج غربتند در عالم موالی اَت
امّا کنند یاد خدا یا امام حسن
بیداریِ جهانِ بشر یاریِ شماست
این است انقلاب شما یا امام حسن
خواهند انبیاء غلامیِ درگهت
یارند اولیاء تو را یا امام حسن
بی شک تمام نصرت امّت بدست توست
تا می کنی دعا و ثنا یا امام حسن
وقتی کسی گدای حریم تو می شود
سلطان عالم است گدا یا امام حسن
عشق حسین از تو رسیده به شیعیان
امضای توست کرب و بلا یا امام حسن

شاعر : محمود ژولیده