اي علي! باران رحمت بر كوير سينه اي
 آسماني عشق، يعني شهري از آيينه اي
 وسعتي نوري كه دنيا دائماً محتاج توست
 سرزميني ناتمامي، آسمان ها تاج توست
 آبروي آدميزادي، بشر مديون توست
 آفتاب صبح يلدايي، سحر مديون توست
 در كوير روزهاي تشنگي و اشك و آه
 دست هايت سايبان كودكان بي پناه
 اسم پاكت قوتي در كوره راه بي كسي
 ياد تو آرامشي در لحظه دلواپسي
 ذوالفقارت رهگشاي قله آزادگي
 واژه هايت مشعلي تا قريه آيينگي
 بوي قرآن، بوي پاكي، بوي مردم مي دهي
 بوي دريا، بوي باران، بوي زمزم مي دهي
 بوي پرواز كبوتر، بوي آيه مي دهي
 بوي لالايي مادر زير سايه مي دهي
 مي شود با عشق تو آيينه ها را فتح كرد
 خيبر فولاد وار سينه ها را فتح كرد
 مي شود همراه با انديشه ات پرواز كرد
 درب آبي رنگ شهر آسمان را باز كرد
 اي بشر! اي مبتلاي نان و فولاد و دغل
 آري آري «از علي آموز اخلاص عمل»
 گه كنار خاك و خون ذوالفقار و خيبر است
 گه انيس لحظه هاي روشن پيغمبر است
 از علي دائم مددجو گر تو را هر مشكلي است
 هر چه باشد حيدر است، هر چه باشد او علي است
 با علي همدم بشو تا با خدا مونس شوي
 در هجوم موج ها آسوده چون يونس شوي
 اي علي! اي ابر رحمت بر تن پاييز ما
 اي اميد دست و بال از دعا لبريز ما
 گر تهي دستيم و آلوده دليم و رو سياه
زمزم عشق تو ما را مي كند پاك از گناه