علی حقیقت اسلام و دین وایمان است
 هرآنکه داشت تولای او مسلمان است
 عبادت ثقلین بی ولایتش هیچ است
 نماز دشمن او با زناش یکسان است
 محب او به آتش تنش نمی سوزد
 گرفتم اینکه محبش نا مسلمان است
 تمام رزق خلائق از صغیر و کبیر
 زه  سفره کرم او خرده ای نان است
 عیان بود چو  کف دست  پیش چشم علی
 هرآنچه در نظر خلق سر پنهان است
 بگو به موسی عمران بگو به طور نجف
 که در جمال علی نور حق نمایان است
 به جنگ خیبر و احزاب و بدر عالم دید
 علیست حیدر کرار و مرد میدان است
 ندای من عرفش  را  به عرشه منبر
 جوابگوی نبی و خدای منان است
 خداست خالق عالم علیست دست خدا
 نبی مدینه  علم و علی در آن است
 پیمبری که دو عالم به جان او بسته است
 هماره گفت که بر پیکرم علی جان است
 هزار بار شکستی اگر که توبه بیا
 علی مظهر عفو است  و  بحرغفران است
 محب او نه فقط آدم است وجن و ملک
 خدای عالی اعلی هم از محبان است
 اگر ز کثرت عصیان شب است روز دلم
 محبتش به دل من چو مهر تابان است
 هزار مرتبه شکرت خدا که حیدریم
 مرا به هر دو جهان بهترین عنوان است
 بهشت من بود ایوان با صفای نجف
 دگر مرا چه نیازی به باغ رضوان است
 جهنم از قدم او بهشت می گردد
 بهشت بی گل روی علی چو نیران است
 به جن وانس و ملک گو که صفحه بشمارند
 کتاب فضل علی را مگر که پایان است
به بارگاه تو نازم که بهر کسب مقام
 چو خادم است مسیح و کلیم دربان است