نگاه مضطرب آسمان به دنبالت
و گریه های دوعالم کنار اطفالت
حکایتی ست غریبانه از فراقی که
تمام عمر نشسته به روی اقبالت
برای این همه سختی... تصورش سخت است
چگونه شرح دهم ، آیه آیه احوالت
شفای درد تو با دست کینه ای رخ داد
که بین کوچه خروشید بر پر و بالت
تمام دغدغه ام این شده بیاید با
نشانه های کبودی خود به دنبالت
چگونه تاب بیاری،چگونه دق نکند
چه عاشقانه شده حس وحال این حالت
نگو گره زده ای کوفه را به سختی ها
نگو که مسجد و محراب گشته گودالت
- شنبه
- 5
- مرداد
- 1392
- ساعت
- 14:27
- نوشته شده توسط
- یحیی
ارسال دیدگاه