بعد از این -بی تو- دگر تشنه ی دست تبرند
 نخل هایی كه به دست تو فقط بارورند
 ابرهایی كه به پای تو سخاوت مندند
 امشب از هر شب دیگر همه پُر بارترند
 این چه داغی ست كه نی های نیستان ها را
 آن چنان غم زده كرده كه چنین نوحه گرند
 كوچه هایی كه قدم گاه عدالت بودند
 چون یتیمان عرب چشم به راه پدرند
 كیسه های رطب و نان تو را می طلبند
 تشنه ی بركت آن نانِ اگر مختصرند
 امشب ای ماه مگر واقعه ای رخ داده ست
 كه ملائك همه در خانه ی تو رهگذرند؟!
 كیست در بستر بیماری این خانه مگر؟
 كه یتیمان به عیادت همه در پشت درند
 كار از كار گذشته ست... طبیبان گفتند
 كه قدح های پر از شیر دگر بی اثرند...

شاعر : مطهره عباسیان