خدا در آینه انداخت عكس روی تو را
 و خواست من بكشم مستی سبوی تو را
 تلاش من همه ترسیم صورتی ز تو بود
 ولی نشد بكشم حلقه های موی تو را
 هنوز غصهٔ آن چاه در گلویم بود
 كه تازه پیرهن من گرفت بوی تو را
 و كاشكی شب آخر در آسمان بودم
 و می شنیدم از آن دور گفتگوی تو را
 تمام بچه یتیمان این حوالی ها
 زمن سراغ گرفتند راه كوی تو را
 دوباره پرسه بزن سفره های خالی را
كه سایه ها به كمینند جستجوی تو را
 و بعد رفتن تو كی جواب خواهد داد
سؤال های پر از اشك رو به سوی تو را
 بـگو و اشهـد و ان لا اله الا الله
 كـه بشنـوم فـقـط ایـن بـار وحـدهوی تـو را
 نه استخوان شكسته، نه ریسمان گسسته
 كه باز هم بفشارد تو را، گلوی تو را
 همیشه شیر خدا، ذو الفقار را بردار
كه مصلحت به غلاف است های و هوی تورا
 بكُش مرا كه نباشم خدای ناكرده
كم و زیاد كنم روزی آبروی تو را
 به خون ابن ملجم نامرد تشنه ام امشب
 مگر كه گیر نیارم فقط عدوی تو را
 نگو كه وعده امسال ما شب قدر است
 چه قدر من بکشم باز آرزوی تو را

شاعر : غلامرضا فاتحی